We zijn verheugd dat we prachtige inzendingen hebben ontvangen voor onze poëziewedstrijd 'Getting around - onzichtbare handicaps en ik' in 2022 om het bewustzijn van niet-zichtbare handicaps te blijven vergroten. Bedankt aan iedereen die heeft deelgenomen, want de gedichten boden een zeer genereuze toegang tot reizen en onzichtbare handicaps.

Zich verplaatsen kan ook een uitdaging zijn voor iemand met een onzichtbare handicap - barrières kunnen zijn: geen toegang tot reisinformatie, drukke, lawaaierige omgevingen en ongevoelige vragen en veroordelende blikken bij het gebruik van toegankelijke bronnen. Over de hele wereld hebben touringcars, trams, bussen, trein- en veerbootmaatschappijen en -netwerken, luchtvaartmaatschappijen en luchthavens zich aangesloten bij de Sunflower om reizen inclusiever en toegankelijker te maken voor Sunflower-dragers.

De uitslag en motivering van de jury Erik Jan en Julien Harmens

De eerste prijs gaat naar ‘Anna’, de jongste deelnemer, voor haar Engelstalige gedicht waarin de wereld wordt verbeeld als een luchthaven. Vanuit de aankomst- en vertrekhal komt een golf van geluiden, wat een metafoor ín een metafoor is, een golf waarin de verteller bijna verdrinkt. De mensen vormen een ‘zee’, in het hoofd van de verteller barst het ‘onweer’ los, ze droomt van net zo’n vliegveld, maar dan zonder mensen en vol met Hidden Disabilities Sunflower. De enige kritische noot die we hebben is dat ‘swirling stimuli’ alles net iets teveel uitlegt, maar voor de rest vinden we dit een mirakel van een gedicht.

Anna (UNDER 16)

airport
I step inside
a wave of sound
I'm trying to keep my head above water

a sea of people

it's lightning in my head
swirling stimuli

I dream of an airport full of sunflowers

De tweede prijs gaat naar Patricia, die óók een Engelstalig gedicht instuurde, dat óók bijzonder is. Een gedicht over het verlangen om alleen hoorbaar te zijn, als lawaai, of verblindend te zijn, als fel licht. In plaats daarvan is de verteller voor iedereen zichtbaar en dus kwetsbaar. Wie ‘they’ zijn is een intrigerende vraag, net als de vraag of de trein waarop gewacht wordt model staat voor verlossing en of die verlossing wel of niet ook echt gaat komen. Er gebeurt zoveel in dit gedicht!

-------------------------------------------------

Patricia

Hidden

I wish I was
The noise, the lights
They all see me
It's hard

Hidden
Behind a mask
No one can see me
Waiting for the train

Am I hidden
To take me away

Hidden
and alone

De derde prijs gaat naar Mars. Het gedicht ‘De winkel’ is naar ons gevoel nog niet helemaal af, maar biedt wel genoeg zinnen die tot de verbeelding spreken en tot nadenken stemmen. ‘De paden waar je heen moet/waar ze lopen voor je voet’ is een erg originele en ook grappige zin, die zo op een t-shirt kan. Het ‘overheersende’ frikandelbroodje, als lezer vind je er meteen de juiste geur bij. We weten niet wat een ‘doe vrouw’ is, maar herkennen wel enorm de overvloed aan prikkels bij het shoppen. Een beloftevol gedicht.

-------------------------------------------------

Mars

De winkel

Voor je loopt een oude vrouw,
Naast je een moeder met krijsend kind
En achter je een man dat naar parfum stinkt

Niet te vergeten dat knipperend licht
En dan dat persoon met dat vreemde gezicht

De kleuren om de heen,
De paden waar je heen moet
Waar ze lopen voor je voet

De geuren van de bakkersafdeling
Dat overheersende frikandelbroodje
Een doe vrouw geeft je nog een stootje
"Oh sorry mijn kind"
Alsof ik t daardoor minder vervelend vind :)))

Zoveel dingen om me heen
Was ik maar even alleen
Alleen in de winkel
Dat zou eens fijn zijn
Geen gezeur of gegrijn

Gewoon alleen
Geen prikkels van anderen die ik opvang
Rustig kunnen winkelen
Als dat toch is kan.

-------------------------------------------------

Het gedicht van Astrid over paardrijden is mooi en herkenbaar: paarden ZIJN ook spiegels, ze geven terug hoe jij je voelt. Een mooie gedachte, die nog wat poëtischer verwoord zou kunnen worden, wat ons betreft. ‘Zo droom ik weg’, maakt ons benieuwd: waarnaartoe?

Het gedicht van Erika, waarin elke regel begint met het woord ‘onzekerheid’: meest indrukwekkende en mooie regel vinden we: ‘Onzekerheid met je compromis in je stigma’s’. Daar denken we nu nóg over na, maar misschien is het woord ‘onzekerheid’ wat te hoekig, wat te aanwezig, om elke regel mee te beginnen. Het onderwerp is wel heel goed, maar misschien kun je een ander woord zoeken en daarop verder improviseren. In de kern een goed gedicht!.

Het gedicht van Dominique leunt naar onze mening net iets teveel op het rijm, al is het wel een hele liefdevolle ode aan de Schipholmedewerker!